data publikacji: 2017-10-04
Sumienie lekarza wyważone przysięgą Hipokratesa bywa czasem obciążane odpowiedzialnością za błędy lekarskie. Niekiedy wystarczy odrobina nieuwagi lub błędna diagnoza oparta na szczątkowym rozpoznaniu, by zdrowie czy też życie pacjenta zostało zagrożone. Paradoksalnie, to właśnie osoba, która stara się pomóc choremu lub poszkodowanemu jest często winiona jako pierwsza.
Trudno się dziwić, powszechna u ludzi jest skłonność do poszukiwania winnego każdej tragedii, a pracę lekarza ocenia się w odniesieniu nie do tego, ile faktycznie był w stanie zrobić, ale względem tego ile zrobić powinien. Ocena odpowiedzialności lekarza a szczególnie wymiaru ewentualnej kary jest kwestią problematyczną nie tylko ze względów prawnych, ale także etycznych.
Czy lekarz pełniący swój zawód z powołania, który uratował wiele istnień, a popełnił jeden poważny błąd w sztuce powinien być przykładnie ukarany, by zadośćuczynić między innymi rodzinie poszkodowanego? A jeśli ta kara okaże się na tyle obciążająca, że lekarz mniej pewny kolejnych diagnoz, leczyć będzie bardziej zachowawczymi środkami i w efekcie spadnie jego jakość pracy?
Nie jesteśmy w stanie tego ocenić. Nie jesteśmy w stanie wpływać na sumienia lekarzy, ani na liczbę popełnianych błędów. To na swoich barkach noszą oni brzemię błędów i zaniedbań. Możemy jednak zapewnić im poczucie bezpieczeństwa, chroniąc ich przed finansową odpowiedzialnością za nieumyślnie wyrządzone szkody. Dzięki temu konsekwencje ewentualnych błędów nie będą odbijać się echem na jakości późniejszej pracy i leczeniu kolejnych pacjentów. Pamiętajmy jednak, że choć ubezpieczyciel może wziąć na siebie koszty błędu lekarskiego, to nigdy nie odciąży jego sumienia.
