data publikacji: 2018-01-25
Trigger, czyli zakres czasowy ochrony, stosowany na co dzień w nomenklaturze ubezpieczeniowej, dla przeciętnego Iksińskiego stanowi wielką niewiadomą. Czy słusznie? Niekoniecznie. To od niego de facto zależy czy szkoda powstała za naszą sprawą zostanie pokryta z posiadanego ubezpieczenia OC, czy może jednak z naszej kieszeni. Przyczyn takiej sytuacji należy upatrywać w definicji wypadku (zdarzenia) ubezpieczeniowego, która określa w jakim przypadku powstaje odpowiedzialność ubezpieczyciela. Szczegóły omawiamy poniżej.
W teorii ubezpieczeniowej znanych jest 5 triggerów:
a) przyczyna pierwotna szkody (act committed),
b) zdarzenie wyrządzające szkodę (occurance),
c) powstanie szkody (loss occurance),
d) ujawnienie szkody (loss manifestation),
e) zgłoszenie roszczenia przez poszkodowanego (claims made).
Praktyka w Polsce wykazuje, że najczęściej stosowanymi triggerami w ubezpieczeniach zawodowej OC są act committed oraz loss occurance. Ten pierwszy został na stałe wprowadzony przez regulatora do obowiązkowych ubezpieczeń OC, których zakres oraz sumy gwarancyjne są regulowane przez stosowne rozporządzenia Ministra Finansów. Drugi zaś dominuje w dobrowolnych ubezpieczeniach OC.
Zastosowanie tych triggerów w ubezpieczeniach zawodowych nie jest przypadkowe i prowadzi do zachowania ochrony nawet po zakończeniu okresu ubezpieczenia. Oznacza to, że wszelkie szkody, które ujawniły się po okresie ubezpieczeniowym, zostaną pokryte z polisy, o ile przyczyna pierwotna lub szkoda zaistniała w tym okresie ubezpieczeniowym. Takie rozwiązanie wymaga jednak zachowania dokumentu potwierdzającego posiadanie ubezpieczenia przez dość długi okres, bo do czasu przedawnienia się roszczeń zgodnie z polskim porządkiem prawnym.
Ze względu na inflację roszczeń może się także zdarzyć, że zakres finansowy ochrony będzie nieadekwatny do potrzeb. Można jednak zabezpieczyć się przed tym wybierając wysokie sumy gwarancyjne lub wykupując tzw. polisy nadwyżkowe.
Ubezpieczyciele stosują w warunkach ubezpieczeń różne triggery. Zmiana zakładu ubezpieczeń może więc niekiedy prowadzić nawet do powstania luki w ochronie lub podwójnego pokrycia. Aby do tego nie dopuścić, warto zainteresować się zakresem czasowym ochrony już na etapie wyboru oferty ubezpieczeniowej. Celem sprawdzenia triggera w danej umowie ubezpieczenia, należy najpierw sięgnąć do określonej w warunkach ubezpieczenia definicji „wypadku ubezpieczeniowego” / „zdarzenia ubezpieczeniowego”, a następnie zapoznać się z zapisami dotyczącymi przedmiotu i zakresu ochrony. W przypadku wątpliwości i problemów w porównaniu triggerów najlepiej poradzić się profesjonalisty np. agenta, brokera lub towarzystwa ubezpieczeń.
