Należy wskazać, że stosowanie omawianych tu przepisów znajduje zasadność wówczas, gdy publiczne wystąpienia, wpisy, komentarze, itd. dotyczą sfery związanej z wykonywaniem zawodu. Poza tym, znajdują również zastosowanie w sytuacjach, gdy ratownik medyczny publicznie wypowiada się na tematy ogólnie związane ze zdrowiem, wiedzą medyczną, pacjentami lub innymi osobami wykonującymi zawody medyczne.
Zgodnie z Kodeksem, ratownik medyczny w publicznych wypowiedziach unika dezinformacji, manipulacji i wyrażania niepotwierdzonych opinii, dbając o etos swojego zawodu oraz rzetelność przekazu w oparciu o aktualną wiedzę medyczną.
Coraz popularniejsze, zwłaszcza przy stosowaniu mediów społecznościowych, staje się relacjonowanie codzienności związanej z wykonywaniem zawodu. W tym kontekście należy zachowywać szczególną ostrożność przed publikowaniem wizerunku innych osób, zwłaszcza pacjentów. Warunkiem legalizującym taką czynność jest uzyskanie zgody (może być również ustna). Publikowanie wizerunku innych osób, lub też opisywanie ich zachowania lub sytuacji może następować wyłącznie przy zachowaniu standardów etycznych oraz z należytym szacunkiem. Należy pamiętać o tym, że przy okazji chęci opisania sytuacji związanej z daną osobą trzecią powinno to zostać zrobione w taki sposób, aby nie można było ustalić jej tożsamości.
W szczególności należy powstrzymywać się od publikowania w mediach społecznościowych zdjęć na których przedstawia się wizerunek osoby, której udzielane są świadczenia zdrowotne. Wyjątek stanowią sytuację, gdy ta osoba trzecia wyraża na to oczywiście zgodę. Dopuszczalnym są również sytuacje publikowania np. zdjęć z udzielania świadczeń zdrowotnych na których nie upubliczniono wizerunku danej osoby w sposób, który mógłby prowadzić do ustalenia jej tożsamości lub rozpoznawalności.
Art. 40 Kodeksu Etyki
Publikowanie lub rozpowszechnianie w przestrzeni publicznej materiałów, zdjęć lub filmów, które mogą naruszać prywatność i godność pacjentów, współpracowników lub innych osób bez ich zgody, stanowi naruszenie Kodeksu Etyki i przepisów obowiązującego prawa.
Art. 41 Kodeksu Etyki
Ratownik medyczny nie może komentować publicznie przypadków medycznych ani dzielić się szczegółami dotyczącymi pacjentów w przestrzeni publicznej w sposób mogący narazić wizerunek pacjenta lub zawodu, o ile nie uzyskał zgody osób zaangażowanych.
Wszystkie powyższe zasady, mają również zastosowanie względem innych osób wykonujących zawód medyczny.
W Kodeksie Etyki znalazły się również analogiczne normy jakie przyjęto za standardowe względem oczekiwań właściwego postępowania lekarzy względem pozostałego środowiska zawodowego. W artykule 42 wskazano, że:
Art. 42 Kodeksu Etyki
Ratownik medyczny zachowuje szacunek i powściągliwość, publikując krytyczne treści dotyczące metod leczenia, organizacji służb ratunkowych lub funkcjonowania systemu ochrony zdrowia, aby nie podważać zaufania społecznego do tych instytucji, a wszelka krytyka powinna być wyrażana w sposób merytoryczny.
Tym samym, w przypadku gdy pojawią się pewne zastrzeżenia lub zarzuty względem innego ratownika / ratowników, a nawet i właściwych służb, zgodnie z normami etycznymi należy wpierw skontaktować się z tymi osobami lub instytucjami, zaś nie zastępować tego kontaktu poprzez chociażby określony wpis w Internecie.
Art. 44 Kodeks Etyki
Ratownik medyczny powinien być świadomy, że publikowane przez niego treści mogą mieć długotrwały wpływ na wizerunek zawodu ratownika medycznego, jego reputację zawodową i społeczną, niezależnie od tego, czy zostały one opublikowane w kontekście zawodowym czy prywatnym.
Z uwagi na ustawowy obowiązek przynależności do samorządu zawodowego, obligatoryjnym jest stosowanie się do norm wynikających z Kodeksu Etyki.
Autorka:
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych
Wykonujesz zawód medyczny lub prowadzisz podmiot leczniczy? Potrzebujesz profesjonalnej ochrony ubezpieczeniowej! Nasi specjaliści są do Twojej dyspozycji:
+48 56 642 41 82
Zobacz również:
Do jakiej grupy zawodowej należy zaszeregować techników farmaceutycznych?
Czy szpital ma obowiązek zapewnienia tłumacza dla pacjenta obcojęzycznego?
Czy lekarz dentysta musi mieć ubezpieczenie?