data publikacji: 2021-09-02
Zgodnie z ustawą o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego z dnia 08 czerwca 2017 r. z dalszymi zmianami (w tym ustawą z dnia 28 maja 2021 r.) jej zastosowanie odnosi się względem pracowników wykonujących zawody medyczne oraz pracowników działalności podstawowej zatrudnionych w podmiotach leczniczych.
Ustawa określa ponadto definicję legalną podmiotu leczniczego wskazując, że za taki należy uznać wyszczególnione poniżej formy w zakresie w jakim wykonują działalność leczniczą, to jest:
1) przedsiębiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 172 i 1493),
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
6) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
7) jednostki wojskowe.
Ważnym aspektem jest to, że ustawa nie warunkuje obowiązku jej stosowania od przesłanki posiadania kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia a tym samym udzielania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych. Wobec tego niewątpliwie ustawa ma zastosowanie wobec wszystkich podmiotów leczniczych prowadzących działalność w formach jak te wyżej wymienione, a co za tym idzie obligatoryjnie pracownicy zarówno medyczni jak i inni pracownicy działalności podstawowej powinni otrzymać wzrost należnych im wynagrodzeń.
I tak też w przypadku grup zawodowych wymienionych w treści załącznika do ustawy z dnia 08.06.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych powinni oni otrzymać wzrost wynagrodzeń w oparciu o określone tam współczynniki pracy.
Należy nadto pamiętać, że zgodnie z treścią ustawy na kierownikach podmiotów leczniczych objętych ustawą spoczywa również obowiązek podniesienia wynagrodzeń osób zatrudnionych w ramach stosunku pracy, niewykonującym zawodów medycznych, tak aby wynagrodzenie to odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy. Określenie zasad podniesienia tychże wynagrodzeń powinno nastąpić w drodze porozumienia lub zarządzenia wewnętrznego.
Podkreślenia wymaga, iż mechanizm zabezpieczenia środków niezbędnych na obligatoryjne pokrycie wzrostu wynagrodzeń gwarantowane ustawowo dotyczy wyłącznie podmiotów udzielających świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
Sprawdź pełną ofertę ubezpieczeń dla zawodów medycznych oraz ubezpieczenie na wypadek niezdolności do pracy.
