Zgodnie z art. 41 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, świadczeniobiorcy, na podstawie zlecenia lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego, przysługuje bezpłatny przejazd środkami transportu sanitarnego, w tym lotniczego, do najbliższego podmiotu leczniczego, o którym mowa w przepisach o działalności leczniczej, udzielającego świadczeń we właściwym zakresie, i z powrotem, w przypadkach konieczności podjęcia natychmiastowego leczenia w podmiocie leczniczym lub wynikających z potrzeby zachowania ciągłości leczenia.

Zgodnie z powyższym, w razie potrzeby zachowania ciągłości leczenia, wobec nieudzielania danych świadczeń opieki zdrowotnej przez macierzysty podmiot leczniczy, w którym przebywa pacjent, może zostać zlecony transport sanitarny. Ustawodawca w razie zaistnienia takich okoliczności zastrzegł jednak warunek, iż powinien być to podmiot najbliższy. Tym samym, w oparciu o te obiektywne kryteria, które wynikają wprost z przywołanego powyżej artykułu, o wyborze podmiotu, w którym ma zostać kontynuowane leczenie ,decyduje podmiot leczniczy, w którym pacjent aktualnie przebywa. Nie obowiązują zaś aktualnie normy zezwalające na przyjęcie w tym obszarze jakiejkolwiek decyzyjności przez pacjenta lub jego osoby bliskie.

Sytuacja jest jednak zgoła inna w przypadku pacjentów cudzoziemców. Bardzo często bowiem pacjenci Ci, którzy zostali przyjęci do leczenia stacjonarnego i wobec których z określonych wskazań medycznych istnieje zasadność skierowania do innego podmiotu celem kontynuacji leczenia, chcą być hospitalizowani za granicą (w kraju, w którym mieszkają na stałe). W takich przypadkach nie mają zastosowania przepisy dotyczące transportu sanitarnego, o których mowa powyżej. Pacjent, który jest świadomy, powinien zwrócić się do swojego ubezpieczyciela w sprawie pokrycia przez niego kosztów transportu, w tym również transportu lotniczego (o ile oczywiście nie zachodzą żadne przeciwskazania medyczne do korzystania z takiego środka transportu). Rekomendowanym rozwiązaniem jest to, aby zarówno w języku polskim, jak i w innym języku (czyli tym, którym posługuje się pacjent) sformułowano oświadczenie, w którym pacjent wskazuje na to, że jest świadom celowości i zaleceń dotyczących kontynuacji leczenia oraz, że świadomie odmawia udzielenia zgody na transport sanitarny do podmiotu leczniczego wskazanego przez personel celem kontynuacji leczenia. Prócz oświadczenia, które niewątpliwie powinno znaleźć się w dokumentacji medycznej, personel powinien poczynić odpowiednie wpisy w dokumentacji medycznej, opisujące te okoliczności z odnotowaniem, iż co do stanu świadomości pacjenta personel nie wywodził żadnych wątpliwości.

W sytuacji pozytywnego rozpatrzenia wniosku pacjenta, jego ubezpieczyciel powinien pokryć w całości koszt transportu (zarówno lądowego jak i lotniczego, z uwzględnieniem uwag, o których mowa jest powyżej).

Autorka:

Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych

Wykonujesz zawód medyczny lub prowadzisz podmiot leczniczy? Potrzebujesz profesjonalnej ochrony ubezpieczeniowej! Nasi specjaliści są do Twojej dyspozycji:

+48 56 642 41 82

Warto wiedzieć:

Łączenie zawodów medycznych - uwagi prawne 
Czy lekarz specjalista może odmówić konsultacji lekarskiej?
Urlop bezpłatny- komu i kiedy przysługuje?