data publikacji: 2022-03-24
Ustawa z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa poprzez odesłanie do odpowiedniego stosowania wskazanych przepisów ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty określa wymogi jaka ta osoba powinna spełniać (wymogi formalne).
Jednak poprzez analizę tychże odesłań wskazać należy jednoznacznie, że wyłączone jest odpowiednie stosowanie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, co oznacza że od osoby wnoszącej o wyrażenie zgody na wykonywanie zawodu lekarza na terytorium RP nie jest wymagane aby wykazywała ona znajomość języka polskiego wystarczającą do wykonywania powierzonego jej zakresu czynności zawodowych. Na chwilę obecną wobec braku stanowiska ustawodawcy w tym zakresie lub wiążącej wykładni prawnej nie można jednoznacznie rozstrzygnąć czy jest to zabieg celowy prowadzący do stworzenia realnej możliwości wykonywania wyuczonego zawodu, lub też jest to niezamierzona luka w prawie.
Brak tego wymogu względem kandydatów może prowadzić do dalekosiężnych skutków, niekoniecznie niestety pozytywnym i stawianych na bakier z obowiązkiem przestrzegania praw pacjenta.
§21 Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 kwietnia 2020 r. w sprawie rodzajów, zakresu i wzorów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. poz. 666 z późn. zm.), przewiduje że rozpoznanie choroby ujęte w treści dokumentacji medycznej powinno być sformułowane w języku polskim. Należy pamiętać w omawianej sprawie przede wszystkim o prawie pacjenta do 1. Informacji o swoim stanie zdrowia oraz 2. Prawa do dokumentacji medycznej, co jest prawem bezwzględnym pacjenta, mającym bezpośredni wpływ na dalszy proces leczenia oraz jego samoświadomość co do jego stanu zdrowia.
Pozostałymi istotnymi aspektami jest możliwość porozumiewania się z pozostałym personelem lekarskim między innymi w kontekście: przekazywania informacji o pacjencie, a w tym dokonanych rozpoznaniach, wynikach badań, planie leczenia, dokonywanych zleceń. W sytuacji przyjmowania lekarza będącego obywatelem RP nie jest wymagane aby posługiwał się on językiem obcym w ujęciu zawodowym, wobec czego możliwym i wielce prawdopodobnym jest to, iż pozostali lekarze (ogólnie – personel medyczny) nie będzie zdolny do podjęcia dialogu, który nie posługuje się językiem polskim.
W razie ewentualnego przyjęcia lekarza – obywatela Ukrainy, który uzyska zgodę Ministra Zdrowia, a następnie Okręgowej Izby Lekarskiej na wykonywanie zawodu lekarza, nie znającego języka polskiego, kierownik podmiotu leczniczego ryzykuje w razie popełnienia błędu medycznego (którego popełnienie w takim ujęciu sytuacyjnym jest wysoce prawdopodobne), zakwalifikowaniem go jako błędu organizacyjnego. Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, odpowiedzialność za zarządzanie podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą ponosi kierownik. Za ”zarządzanie” oczywiście należy przyjąć również zarządzanie zasobami ludzkimi, a w tym wymogi stawiane wobec personelu. Jako, że przepisy Ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. poz. 583 z późn. zm.) w dalszych odesłaniach nakazują odebranie przez osobę chcącą wykonywać zawód lekarza na terytorium RP promesy dotyczącej możliwości podjęcia zatrudnienia, wydanej przez kierownika podmiotu leczniczego, do którego ta osoba aplikuje względem przyjęcia, należy słusznie zakładać że zważając na aktualny stan prawny, kierownicy podmiotów leczniczych nie będą ich udzielać.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
