data publikacji: 2022-12-09
Ustawa z dnia 07 kwietnia 2022 r. wprowadziła bardzo istotną zmianę do ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, w brzmieniu:
Art. 12 ust. 3 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
Pacjentowi, któremu wszczepiono wyrób medyczny podmiot wykonujący działalność leczniczą, który wykonał implantację, jest obowiązany dostarczyć, wraz z kartą implantu, informacje, o których mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (Dz. Urz. UE L 117 z 05.05.2017, str. 1, z późn. zm.), sporządzone w języku polskim i w postaci zapewniającej szybki dostęp do tych informacji.";
Należy pamiętać, że pacjentowi przysługuje niczym nieograniczone prawo do informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych mu udzielonych przez dany podmiot leczniczy. Prawo to może oczywiście być realizowane poprzez zapoznanie pacjenta z dokumentacją medyczną wytworzoną w toku jego hospitalizacji lub w związku z udzielonymi mu świadczeniami w trybie ambulatoryjnym. Pacjent może zatem zadawać pytania związane z udzielonymi mu świadczeniami, podmiot leczniczy zaś powinien na nie odpowiedzieć.
Informacje o wszczepionych pacjentowi wyrobach medycznych są szczególnie istotne w kontekście przyszłych świadczeń udzielanych pacjentowi, zwłaszcza pod kątem badań diagnostycznych. Niektóre bowiem wyroby medyczne wykluczają możliwość poddania pacjentowi chociażby badaniu MRI.
Tym samym rekomendowanym postępowaniem jest zawieranie przez personel lekarski informacji w kartach informacyjnych następnie wydawanym pacjentom czy wyrób medyczny wyklucza, bądź nie wyklucza wykonania określonych badań diagnostycznych.
Wbrew pozorom opisywana powyżej problematyka jest niezwykle często powtarzalna.
Pacjenci którzy nie będą otrzymywać informacji o których mowa powyżej mogą wystąpić przeciwko podmiotowi leczniczemu z roszczeniem kwalifikowanym z art. 4 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta:
Art. 4 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta:
1. W razie zawinionego naruszenia praw pacjenta sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
2. W razie zawinionego naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i godności sąd może, na żądanie małżonka, krewnych lub powinowatych do drugiego stopnia w linii prostej lub przedstawiciela ustawowego, zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez nich cel społeczny na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego.
3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do zawinionego naruszenia prawa pacjenta do:
1) przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
2) informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych;
3) dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia;
4) zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych.
Możliwą konsekwencją nieprzestrzegania przez podmioty lecznicze wskazywanych obowiązków jest wszczęcie przez Rzecznika Praw Pacjentów postępowania wyjaśniającego, które może zakończyć się wydaniem decyzji o stwierdzeniu naruszenia tychże praw.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
