data publikacji: 2022-08-05
Pan Podsekretarz Stanu p. Piotr Bomber w piśmie skierowanym do Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia wskazuje, że wyrażone w nim poglądy prawne nie mają charakteru wiążącego i nie stanowią powszechnie obowiązującej wykładni prawa. Jednakże pomimo takiej deklaracji z całą pewnością pismo i zawarte tam stwierdzenia będą stanowić istotną podstawę dla decyzji kierowników podmiotów leczniczych.
Art. 5 ustawy reguluje zasady wzrostu wynagrodzeń dla pracowników nie będących pracownikami działalności podstawowej, czyli pracowników administracyjnych, technicznych i gospodarczych. Artykuł wskazuje, że w porozumieniu albo zarządzeniu określa się również zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego, tak aby wynagrodzenie to:
Pan Podsekretarz Stanu we wskazanym powyżej piśmie uznaje, że postanowienia zawarte w porozumieniu albo zarządzeniu w zakresie regulowanym art. 5 ustawy nie muszą tworzyć po stronie pracodawcy obowiązku podwyższania wynagrodzenia każdego pracownika spoza tzw. działalności podstawowej. Pracodawcy tym samym pozostawiono swobodę w zakresie kształtowania szczegółowych rozstrzygnięć do sposobu ustalenia wynagrodzenia personelu niemedycznego, a jego zasadniczym celem jest ograniczanie dysproporcji płacowych w obrębie podmiotu leczniczego.
Interpretując stanowisko Pana Podsekretarza Stanu nie można jednak uznać, że podniesienie wynagrodzeń w grupie zawodowe administracji, technicznej i gospodarczej jest fakultatywne.
Należy zważyć w tym miejscu na treść literalną przepisu art. 5 ustawy, a zwłaszcza na sformułowanie, że wynagrodzenie powinno uwzględniać wysokość wynagrodzenia odpowiadającemu adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie czasu.
Przyjęcie interpretacji wskazującej na pełną fakultatywność po stronie pracodawcy mogłaby oznaczać pominięcie niektórych pracowników przy wzroście wynagrodzenia w związku z wejściem w życie ustawy mogłaby prowadzić do wyprowadzenia zarzutu nierównego traktowania w zatrudnieniu.
Problem jest bardzo złożony. Większość podmiotów leczniczych, co również należy uznać za uzasadnione w świetle odpowiedzialności za kierowanie finansami jednostki uzależnia wzrost wynagrodzeń dla pracowników) nieobjętych współczynnikami pracy (z załącznika do ustawy) od posiadanych na to środków finansowych przekazywanych na ten cel przez płatnika. Wysokość tych środków jednak nadal nie jest znana.
14 lipca br. na stronie internetowej Rządowego Centrum Legislacji ukazał się projekt rozporządzenia Ministra Zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. Projekt jest oddany na chwilę obecną pod konsultacje publiczne. Ma on ścisły związek z ustawą podwyżkową, jako de facto akt wykonawczy. Projekt zakłada przyjęcie metodologicznych rozwiązań prowadzących do uzyskania dodatkowych środków na pokrycie nie tylko różnic we wzroście wynagrodzeń, lecz również zabezpieczenie środków związanych ze wzrostem kosztów działalności w związku z aktualną inflacją i wzrostem cen.
Ze strony praktycznej oceny, każdy z podmiotów leczniczych przyjmuje odmienne metody obliczeń prowadzące do ustalenia kwoty jaka zostanie im przeznaczona, jednakże najpewniejszą informacją z tym związaną będzie brzmienie aneksów na które oczekują podmioty lecznicze ze strony płatnika świadczeń. Poniżej treść rozporządzenia o którym mowa powyżej:
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
