data publikacji: 2023-02-28
Kwestia wynagrodzeń w sektorze ochrony zdrowia systematycznie powraca jak bumerang.
Do tej pory kierownicy podmiotów leczniczych zmagają się z konsekwencjami nowelizacji ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagradzania zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, która miała miejsce w lipcu 2022 r.
Konsekwencje te dotyczą zwłaszcza sporów z grupą zawodową pielęgniarek i położnych. Wskazana grupa zawodowa zarzuca kierownikom podmiotów leczniczych nierówne traktowanie w zatrudnieniu, które przejawia się poprzez między innymi błędne zaszeregowanie do danej grupy określonej na mocy załącznika do wskazanej ustawy. Nie jest to jednak jedyna grupa zawodowa, która wyraża swoje niezadowolenie z aktualnie obowiązującego stanu prawnego. Ogólnopolski Związek Zawodowy Lekarzy w jednym z ostatnich wystąpień wskazał, że coraz mniej lekarzy wyraża chęć pracy w wielu miejscach rezygnując tym samym z pracy w sektorze publicznej ochrony zdrowia.
Względem wysokości wynagrodzeń w sektorze prywatnej ochrony zdrowia wskazać należy, że wymieniona na wstępie ustawa o minimalnym wynagrodzenie ma zastosowanie do podmiotów leczniczych, którymi są:
1) przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2) samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3) jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarkę podstawowej opieki zdrowotnej lub położną podstawowej opieki zdrowotnej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1050),
4) instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1383 oraz z 2021 r. poz. 1192 i 2333),
5) fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,
5a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
6) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania,
7) jednostki wojskowe,
- w zakresie w jakim prowadzą działalność leczniczą.
Tym samym, w przypadku podmiotów leczniczych prowadzonych w jednej z powyższych form ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagradzania zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych znajduje zastosowanie, nawet w przypadku gdy dany podmiot nie udziela świadczeń zdrowotnych w ramach umowy zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Dla pewnego usystematyzowania informacji i rozwiania wszelkich wątpliwości należy przypomnieć treść art. 53 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, który brzmi:
Art. 53 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty
1. Lekarz wykonujący indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską w miejscu wezwania może zatrudniać osoby niebędące lekarzami do wykonywania czynności pomocniczych (współpracy).
2. Lekarz, lekarz dentysta wykonujący indywidualną praktykę lekarską lub indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską, lub grupową praktykę lekarską, prowadzący odpowiednio staż podyplomowy lub szkolenie specjalizacyjne może zatrudniać lekarza, lekarza dentystę w celu odbywania przez niego stażu podyplomowego lub szkolenia specjalizacyjnego.
3. Lekarz, lekarz dentysta, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany do poinformowania organu prowadzącego rejestr o zatrudnieniu lekarza, lekarza dentysty.
4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do indywidualnej praktyki lekarskiej i indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej wykonywanej wyłącznie w miejscu wezwania lub wyłącznie w zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego.
Pomimo możliwości zatrudnienia o której mowa w powyżej zacytowanym przepisie, względem tych form prowadzenia działalności leczniczej ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagradzania zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych nie znajduje zastosowania, bowiem zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy o działalności leczniczej, wykonywanie zawodu w ramach praktyki zawodowej nie jest prowadzeniem podmiotu leczniczego.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
