data publikacji: 2023-04-04
Serwisy informacyjne publikują materiały mówiące o coraz częściej stosowanej przez kierowników podmiotów leczniczych praktyce polegającej na tym, że żądają oni de facto od personelu pielęgniarskiego najniższych kwalifikacji. Wypowiadający się w tych materiałach personel wskazuje na to, że takie działanie należy uznać za bezprawne i niezwykle dla nich krzywdzące. Jednak zwrócić należy uwagę na to, jak to wygląda z punktu oceny prawnej.
Po pierwsze, tak jak zostało to przedstawione w poprzednim artykule, w uzasadnionych przypadkach pracodawca ma prawo do wypowiedzenia warunków pracy i płacy. Argumentacji w tym zakresie nie trzeba powielać.
Po drugie, z optyki pracodawców, czyli kierowników podmiotów leczniczych, to na nich ciąży odpowiedzialność za zarządzanie podmiotem leczniczym. Tym samym również za kwestie związane ze sferą finansową.
W tym miejscu, co jest niezwykle istotne dla tej sprawy, wskazać należy, że aktualnie obowiązująca Ustawa z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2139), po nowelizacji dokonanej w lipcu 2022 r. określa zupełnie inny sposób finansowania podwyżek wynagrodzeń dla personelu.
Do czasu nowelizacji, czyli od 01 lipca 2021 r. do 30 czerwca 2022 r. podmioty lecznicze dokonywały imiennego sprawozdawania pracowników do systemu płatnika świadczeń gwarantowanych (NFZ), otrzymując następnie dedykowane środki finansowe na konkretnego pracownika.
Potocznie wskazywano, że środki na wzrost wynagrodzeń otrzymywano na PESEL. W tym okresie czasu nie wymagano od pracodawców tego, aby w umowach o pracę zawierano informację dotycząca grupy zaszeregowania do której został zaliczony przez niego dany pracownik.
Natomiast, od 01 lipca 2022 r., w związku z nowelizacją ustawy podwyżkowej, całkowicie zmienił się nie mechanizm finansowania wzrostu wynagrodzeń. Kwota z przeznaczeniem na pokrycie wzrostu wynagrodzeń personelu jest przekazywana przez NFZ w formie zryczałtowanej a nie imiennie.
Kolejną kwestia jest tytuł załącznika do ustawy podwyżkowej, czyli: „grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku”. Tym samym, poprzez ten zapis następuje odesłanie do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 lipca 2011 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami (Dz. U. Nr 151, poz. 896 z późn. zm.).
dziennikustaw.gov.pl/DU/2011/s/151/896
W załączniku do Rozporządzenia, w części I oznaczonej jako: „pracownicy działalności podstawowej”, należy zwrócić uwagę na wiersze dotyczące grupy zawodowej pielęgniarek i położnych, to jest: 8, 9, 24 - 27, 29 – 39. Kolumna 3 załącznika została zatytułowana jako: „Wymagane kwalifikacje”. Tym samym odnosząc się do zawartej tam treści jak i sposobu unormowania, pracodawcy podnoszą że w zależności od wewnętrznie ustalonych wymogów a także potrzeb pracodawcy, mogą oni samodzielnie określić które z grup kwalifikacji tam wymienionych są przez nich wymagane, i tak dla przykładu: w przypadku stanowiska „specjalista pielęgniarka” wymaganym może być posiadanie przez pracownika tytułu licencjata lub wykształcenia średniego, nie zaś tytułu magistra.
Autorka:
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
Może Cię też zainteresować:
Sprawdź ubezpieczenia dedykowane dla:
