Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę w podmiocie leczniczym

Analiza projektu oraz licznych komentarzy do niej prowadzi do wniosku, że na etapie konsultacji publicznych, który to etap poprzedza skierowanie danego aktu do Sejmu, praktycznie żadna ze zgłaszanych przez uprawnione i profesjonalne organy nie została uwzględniona. Zwłaszcza tyczy się to zgłaszanych uwag względem wysokości współczynników pracy. Tak, jak wcześniej zapowiadano zmiany, które niesie za sobą projekt ustawy mają mieć miejsce od 01 lipca br. Zgodnie z zasadami procesu legislacyjnego, projekt może jeszcze ulec zmianom w drodze poprawek Sejmu lub następnie Senatu.

Czy reprezentanci grup zawodowych mogą być zadowoleni?

Zapoznając się ze stanowiskami grup zawodowych można ocenić, że żadna z grup zawodowych nie jest w pełni usatysfakcjonowana projektowanymi zmianami.

Wysokość współczynników pracy określona w załączniku do ustawy zakłada ich wzrost względem każdej z grup zawodowych według następującego:

Brzmienie literalne załącznika do ustawy również nie gasi sporu pomiędzy pracodawcami a pracownikami względem wykładni uznawania kwalifikacji wymaganych na danych stanowiskach.

Czy kwalifikacje pielęgniarek i położnych zostaną w końcu uznane?

Grupa zawodowa pielęgniarek i położnych działając zarówno poprzez związki zawodowe, jak i indywidualnie zainicjowała liczne spory sądowe w zakresie roszczeń o uznanie posiadanych przez nie kwalifikacji zawodowych. Pracodawcy – kierownicy podmiotów leczniczych, wywodzą, że uznawanie kwalifikacji nie powinno funkcjonować jako działanie „z urzędu”, przez co należy rozumieć obligatoryjny obowiązek po stronie pracodawcy. Wskazują oni, że to oni władni są do samodzielnego określania jakich kwalifikacji wymagają od pracownika zatrudnionego na danym stanowisku. Warto w tym miejscu powołać się na stosunkowo niedawno ogłoszony wyrok Sądu Okręgowego w Łomży III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, sygn. akt III Pa 5/22, w którym Sąd wskazał, że niesłusznym jest przyjęcie, że współczynnik pracy określony w załączniku do ustawy z 8.06.2017 r. uzależniony jest od wykształcenia a nie wykształcenia wymaganego dla wykonywania pracy na danym stanowisku.

Co z pracownikami administracyjnymi, technicznymi i gospodarczymi?

Projekt ustawy, tak jak aktualnie obowiązujący stan prawny nie określa współczynników pracy (a tym samym nie obejmuje zastosowaniem załącznika do ustawy) grup zawodowych pracowników administracyjnych, technicznych i gospodarczych. W istotny zaś sposób projekt zmienia brzmienie art. 5 ustawy, który nakładał na pracodawcę obowiązek podniesienia wynagrodzeń tym grupom zawodowym w drodze zarządzenia lub porozumienia tak aby zmiana wysokości wynagrodzeń odpowiadała w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, a także uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy.

Nowe brzmienie art. 5 ustawy wskazuje na to, że W porozumieniu albo zarządzeniu określa się również zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego, tak aby wynagrodzenie to:

1. odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu;
2. uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy;
3. uwzględniało wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie czasu.

Czy można być zaklasyfikowanym do kilku grup zawodowych jednocześnie?

Projekt ustawy wprowadza również, jak ocenia Wnioskodawca pewne zabezpieczenie dla personelu w zakresie stabilności przyporządkowania ich do danych grup poprzez wprowadzenie na mocy przepisy obowiązku, iż Od dnia 1 lipca 2022 r. w umowie o pracę pracowników wykonujących zawód medyczny lub pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny wskazuje się, do której grupy zawodowej określonej w załączniku do ustawy jest zaliczone zajmowane przez pracownika stanowisko pracy.

Koniec z rzucaniem wypowiedzenia w razie niezadowolenia z wynagrodzenia?

Istotnym jest wskazanie, iż wobec niezadowolenia środowiska medycznego z projektowanych zmian wciąż aktualnym pozostaje bojkotowanie decyzji pracodawców względem ustalanych wysokości wynagrodzeń poprzez składanie przez personel wypowiedzeń umów o pracę. Względem takich praktyk należy odnieść się niezwykle krytycznie. Ustawodawca określił w art. 8 Kodeksu Pracy klauzulę generalną zakazującą nadużywania przez pracowników ich praw podmiotowych. Zgodnie ze wskazanym przepisem, nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony.

W przypadku narażenia takim działaniem pracodawcę na szkodę majątkową można rozważyć kwestię odpowiedzialności majątkowej pracownika.

Autor:

Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach

Może Cię zainteresować:

• Czy szpital może rozwiązać umowę o pracę z lekarzem rezydentem?
• Niektóre uprawnienia pracownika medycznego związane z ciążą i macierzyństwem
• Czy personel medyczny może być poddany badaniom psychiatrycznym przez pracodawcę?
• Odpowiedzialność za niepowodzenie medyczne

Sprawdź ubezpieczenia dedykowane pracownikom ochrony zdrowia:

• Lekarzy i lekarzy dentystów
• Pielęgniarek i położnych
• Fizjoterapeutów
• Ratowników medycznych i ratowników KPP
  
• Innych zawodów świadczących usługi o charakterze medycznym
• Studentów kierunków medycznych