data publikacji: 2022-02-09
Przepis art. 4 projektu ustawy o szczególnych rozwiązaniach dotyczących ochrony życia i zdrowia obywateli w okresie epidemii COVID-19 wskazuje na to, że
„pracownik, u którego zostało potwierdzone zakażenie SARS-COV-2 i który ma uzasadnione podejrzenie, że do zakażenia doszło w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy, może złożyć pracodawcy, w terminie 2 miesięcy od dnia zakończenia izolacji, izolacji w warunkach domowych albo hospitalizacji z powodu COVID-19, wniosek o wszczęcie postępowania w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS-COV-2 przysługującego od pracownika, który nie poddał się testowi diagnostycznemu w kierunku SARS-COV-2.”
W związku ze złożeniem przez pracownika wniosku o którym mowa powyżej, pracodawca ma obowiązek przeprowadzenia quasi postępowania wyjaśniającego mającego na celu potwierdzenie, czy wśród pracowników z którymi miał kontakt pracownik zakażony wirusem SARS-COV-2, który złożył wniosek, były osoby które nie poddały się testowi diagnostycznemu w kierunku SARS-COV-2 w okresie poprzedzającym zakażenie, nie dłuższym niż 7 dni.
Z kontekstu przepisów projektu ustawy wynika, iż do kręgu pracowników potencjalnie odpowiedzialnych za zakażenie się wirusem należeć będą nie tylko Ci, którzy pomimo objawów nie poddali się testowi w kierunku SARS-COV-2, ale również Ci, którzy pomimo braku objawów zostali skierowani przez pracodawcę do poddania się testowi, jednakże tego nie zrobili.
Na pracodawcy, po przeprowadzeniu „postępowania wyjaśniającego” będzie spoczywać obowiązek przekazania wniosku pracownika wraz z listą tych, którzy nie poddali się testowi diagnostycznemu do właściwego miejscowo wojewody. Wojewoda na mocy przepisów projektu ustawy jest organem właściwym do przeprowadzenia postępowania, które zmierza do wydania merytorycznej decyzji o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia. Decyzja ma charakter decyzji administracyjnej, a co za tym idzie postępowanie w tym przedmiocie będzie opierać się na zasadach kodeksu postępowania administracyjnego.
Wysokość świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS-COV-2 ma wynosić równowartość 5-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę. Co istotne, w przypadku wydania decyzji przyznającej świadczenie, obowiązanym do jego wypłaty ma być pracownik który nie poddał się obowiązku wykonania testu.
W przypadku zaniechania po stronie pracodawcy obowiązku skierowania pracowników do poddania się testom diagnostycznym w kierunku SARS-COV-2, ciężar wypłaty świadczenia ma spoczywać na nim.
Poddając tą instytucję ocenie prawnej należy zwrócić uwagę na to, iż całość tego postępowania opierać się będzie jedynie na swego rodzaju domniemaniach, bowiem nie można uznać za pewne, iż w dobie kolejnej już fali zakażeń, zakażenie wirusem nastąpiło od konkretnej osoby, jest to jedynie wysokie prawdopodobieństwo.
W postępowaniach przeprowadzanych na podstawie kodeksu postępowania administracyjnego dopuszczalny jest dowód z opinii biegłego, jednakże w aspekcie postępowań o których mowa jest powyżej i wobec braku przepisu w tym zakresie, nie można stwierdzić czy wnioskowanie takiego dowodu będzie dopuszczalne (chociażby z inicjatywy osób, które obarcza się odpowiedzialnością za zakażenie). W kontekście tej analizy należy podkreślić konieczność dopracowania tej instytucji, bowiem z ujęcia praktycznego istnieje ryzyko, iż odpowiedzialność, w tym wysoki ciężar finansowy może spoczywać na osobach, których zachowanie (brak poddania się testowi) nie stanowi związku przyczynowo – skutkowego z zachorowaniem danego pracownika.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
Sprawdź pełną ofertę ubezpieczeń dla zawodów medycznych.
