data publikacji: 2021-06-18
W sytuacji pacjenta-obcokrajowca sprawa uzyskania świadomej zgody na leczenie nabiera istotnego charakteru formalistycznego, bowiem należy pamiętać iż wskazany dokument jest niewątpliwym dowodem na to, że:
Wobec powyższego niedopuszczalne jest aby, pacjent w sytuacji, gdy nie posługuje się całkowicie lub posługuje się jedynie częściowo językiem polskim mógł złożyć swój podpis na formularzach sporządzonych jedynie w tym języku. W takiej sytuacji istniałoby uzasadnione podejrzenie co do tego, iż pacjent nie był w pełni świadom swojego rzeczywistego stanu zdrowia i zaplanowanym wobec niego procesie leczenia.
Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty „Lekarz może wykonać zabieg operacyjny albo zastosować metodę leczenia lub diagnostyki stwarzającą podwyższone ryzyko dla pacjenta, po uzyskaniu jego pisemnej zgody.”
Dla działania lege artis w przypadku przyjęcia pacjenta o którym mowa jest w niniejszym artykule rekomendowane jest wezwanie tłumacza przysięgłego, właściwego dla języka jakim posługuje się pacjent.
Nie wydaje się poprawnym rozwiązaniem aby w sytuacji biegłej znajomości danego języka w podmiocie leczniczym przez kogoś z personelu, osoba ta mogła podjąć się odebraniu zgody o której traktuje niniejszy artykuł. Takiej czynności powinien podejmować się podmiot profesjonalny i całkowicie niezależny i obiektywny względem stron. Inną zaś sytuacją jest okoliczność, gdy dany podmiot leczniczy na stałe dysponuje formularzami z zakresu dokumentacji medycznej (a także zgód pacjenta) w języku innym niż polski, wówczas może je stale stosować.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 Ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1326), tłumacz przysięgły jest obowiązany do:
Lista tłumaczy przysięgłych znajduje się na stronie gov.pl.
Rekomendowanym jest wezwanie tłumacza do miejsca pobytu wskazanego jak wyżej pacjenta, to jest konkretnej klinki ew. oddziału celem przetłumaczenia formularza zgody pacjenta na leczenie / udzielenie świadczenia (możliwym i praktyczniejszym rozwiązaniem jest uprzednie przesłanie formularzy dokumentów tłumaczowi). Następnie tłumacz winien uczestniczyć w rozmowie lekarza z pacjentem, a konkretniej dotyczącej pouczenia terapeutycznego. Z uwagi na ustawowe zagwarantowany katalog praw pacjenta to podmiot leczniczy winien ponieść koszty związane ze stawiennictwem i pracą tłumacza. Dopuszczalne jest zawarcie na tą okoliczność umowy zlecenia lub stałej umowy o współpracy w zależności od systematyczności przyjmowania określonych pacjentów danej grupy narodowo – językowej.
W sytuacjach nagłych związanych z powinnością ze względów medycznych jak najszybszego podjęcia się określonych działań rekomendowane jest porozumienie się z tłumaczem przysięgłym na odległość za pomocą różnego rodzaju form komunikowania się – na przykład skype, teams, etc. lub skorzystanie z pomocy członka personelu posługującego się danym językiem (lub innej osoby nim władającej) i następnie skierowaniem wniosku do Sądu Opiekuńczego celem wydania postanowienia stwierdzającego legalność udzielonego w taki sposób świadczenia.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
Sprawdź pełną ofertę ubezpieczeń dla zawodów medycznych oraz ubezpieczenie na wypadek niezdolności do pracy.