Zmiana wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę pracowników podmiotów leczniczych?

Projekt kształtuje w odmienny sposób treść załącznika do ustawy inaczej określając zarówno grupy jak i przypisane im współczynniki pracy na podstawie których wyliczana jest wysokość wynagrodzenia, to jest: 

Projekt Ustawy rozwiązaniem sporu pielęgniarek i położnych z pracodawcami względem uznania ich kwalifikacji zawodowych?

Założeniem zmiany, od początku prac Trójstronnego Zespołu było zażegnanie sporu w grupie zawodowej pielęgniarek i położnych z pracodawcami względem uznania ich kwalifikacji zawodowych wymaganych na danym stanowisku pracy.

Projekt względem tej grupy zawodowej zakłada stworzenie trzech grup:

1. pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – współczynnik pracy na poziomie 1,29;
2. pielęgniarka i położna wymagająca wyższego wykształcenia (studia I stopnia) i specjalizacji, albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją – współczynnik pracy na poziomie 1,02;
3. pielęgniarka albo położna wymagająca średniego wykształcenia, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia – współczynnik pracy na poziomie 0,94.

Czy w projekcie określono źródło finansowania podwyżek wynagrodzeń?

Projekt ustawy nie określa źródła finansowania podwyżek wynagrodzeń oraz ewentualnego sposobu na pokrycie tego wzrostu. Można jedynie domniemywać, iż będą to analogiczne środki jakie były podjęte podczas ubiegłorocznych podwyżek.

Czy projekt Ustawy odnosi się również do pracowników niemedycznych?

Ponadto projekt nie zmienia definicji pracownika działalności podstawowej, co oznacza, że załącznika określającego współczynniki pracy służące obliczaniu wysokości wynagrodzenia nie stosuje się do pracowników administracji, technicznych, ekonomicznych oraz pracowników gospodarczych. Względem tych grupo, ustawodawca przewiduje w opisywanym projekcie jedynie, że pracodawca w porozumieniu albo zarządzeniu określa zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego, tak aby wynagrodzenie to odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu, uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy;, uwzględniało wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie czasu.

Trzeba podkreślić, że ubiegłoroczna nowelizacja przepisów dotyczących najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników zatrudnionych w podmiocie leczniczym nie zapewniła środków finansowania dla wskazanych powyżej grup zawodowych (administracyjnych, technicznych, ekonomicznych i gospodarczych). Jednocześnie wówczas nałożono na pracodawców obowiązek podwyższenia tymże grupom wynagrodzeń, lecz miało to nastąpić wyłącznie ze środków własnych. Aktualnie projektowana nowelizacja również przewiduje taką samą zasadę.

Należy to ocenić jako szczególnie krzywdzące, zwłaszcza, iż nie ulega wątpliwości to iż Ci właśnie pracownicy mają nieoceniony wpływ na funkcjonowanie podmiotu leczniczego, jak na przykład księgowi, czy osoby odpowiadające za kwestię rozliczeń z NFZ zapewniając tym samym środki na działalność podmiotu.

Czy podwyżki mogą być uzależnione od stanu finansowego szpitala?

Oczywistym jest to, że z punktu widzenia zarówno zasad ekonomiki jak i pod ciężarem ewentualnej odpowiedzialność za gospodarowanie finansami publicznymi, kierownicy dokonają ewentualnego podwyższenia wynagrodzeń tymże grupom w zależności od stanu bilansu finansowego szpitala.

Takie pominięcia ustawodawcy, jak i w ślad za tym niezapewnienie pokrycia finansów na wzrost tychże wynagrodzeń i przełożenie całego ciężaru w tym zakresie na pracodawcę prowadzi de facto do naruszenia fundamentalnych zasad prawa pracy (w tym zasady godziwego wynagrodzenia za pracę) jak i rosnącej frustracji społecznej. Jest to zwłaszcza odczuwalne w dobie rosnącej inflacji a tym samym znacznego wzrostu kosztów utrzymania. Ustawodawca poza wskazanymi powyżej przesłanki dotyczącymi ustalania zasad wzrostu wynagrodzeń dla grup zawodowych nie objętych współczynnikami pracy nie przewiduje ponadto jakimi środkami ma zostać ustalony przez pracodawców tenże wzrost.

Od kiedy mają obowiązywać nowe przepisy dotyczące wzrostu wynagrodzeń?

Ustawodawca jako warunek formalny nakłada na pracodawców obowiązek, aby od dnia 1 lipca 2022 r. podmiot leczniczy zatrudniający pracowników wykonujących zawód medyczny lub pracowników działalności podstawowej (objętych współczynnikami pracy), innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, określali w umowie o pracę tych pracowników, do której grupy zawodowej wymienionej w treści załącznika do ustawy zaliczone jest zajmowane przez pracownika stanowisko pracy.

Pracodawcy, kierownicy podmiotów leczniczych powinni ponadto pamiętać o usankcjonowaniu norm zawartych w projektowanej ustawie (oczywiście po jej wejściu w życie). Zgodnie z projektem, w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy strony uprawnione w danym podmiocie leczniczym do zawarcia układu zbiorowego pracy powinny ustalić sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego w drodze porozumienia. Jeżeli zaś porozumienie nie zostanie zawarte w terminie 14 dni, sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustala, w terminie kolejnych 7 dni, w drodze zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia kierownik podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący (dotyczy podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych i jednostek wojskowych). Określenie sposobu podwyższania wynagrodzeń może odbyć się dwojako to jest albo poprzez odwołanie się do treści załącznika do ustawy i dodanie zapisów dotyczących zasad podwyższania wynagrodzeń personelu nie objętego normami ustawy lub poprzez określenie innych zasad, które przyznają płacę wyższą niż minimalna (choć to drugie z pewnością nie będzie częstym zjawiskiem).

Przypomnieć należy, że projekt ustawy znajduje się w fazie konsultacji, wobec czego uprawnione podmioty mogą zgłosić proponowane przez siebie poprawki lub sformułować zastrzeżenia.

Autor:

Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach

Inne artykuły tego autora:

• Zgoda obywatela Ukrainy na udzielanie świadcze
  
• Odpowiedzialność za niepowodzenie medyczne
• Czy lekarz z Ukrainy musi znać język polski?
• Nadzór nad lekarzem z Ukrainy, czy lekarz nadzorujący może ponosić jakąkolwiek odpowiedzialność?
• Udzielanie świadczeń zdrowotnych małoletniemu obywatelowi Ukrainy – zgoda na leczenie

Sprawdź ubezpieczenia dedykowane dla:

• Lekarzy i lekarzy dentystów
• Pielęgniarek i położnych
• Fizjoterapeutów
• Ratowników medycznych i ratowników KPP
• Innych zawodów świadczących usługi o charakterze medycznym
• Studentów kierunków medycznych