data publikacji: 2020-12-11
Po burzliwych obradach Sejmu i Senatu, licznych poprawkach i wątpliwościach prawnych uchwalono i opublikowano przepisy regulujące kwestie, które w ostatnim czasu były przedmiotem licznych sporów i które niosły za sobą wiele wątpliwości natury prawnej co do ich finalnego brzmienia.
Przewlekłość procedowania nad projektem (i kolejnymi poprawkami do projektu) ustawy o zmianie ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19, była determinowana sporem parlamentarzystów o przesłanki na podstawie których będą wypłacane dodatki w wysokości 100% dla personelu medycznego.
Ustawa z dnia 28 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przeciwdziałaniem sytuacjom kryzysowym związanym z wystąpieniem COVID-19 (pozycja 2112) została od razu opublikowana z nowelizacją do tych przepisów. Na tej podstawie zmieniony został art. 20 pkt 2 przez co stracił moc obowiązywania przepis z ustawy stanowiący o dodatku do wynagrodzenia dla personelu, który nie został skierowany do pracy na podstawie art. 47 ust. 1 z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz uczestniczą w wykonywaniu świadczeń zdrowotnych osobom chorym na COVID-19 osobom z podejrzeniem zakażenia wirusem SARS-COV-2. W obecnej chwili jedyną podstawą dla wypłaty dodatków do wynagrodzeń jest polecenie Ministra Zdrowia z dnia 01 listopada 2020 r. oraz zawarte na tej podstawie umowy pomiędzy świadczeniodawcami a płatnikiem świadczeń.
1. Objęcie ochroną prawną należnej funkcjonariuszowi publicznemu
osoby udzielającej pierwszej pomocy albo kwalifikowanej pierwszej pomocy, osoby wchodzącej w skład zespołu ratownictwa medycznego, osobie udzielającej świadczeń zdrowotnych w szpitalnym oddziale ratunkowym, dyspozytorowi medycznemu podczas wykonywania swoich zadań, wojewódzkiemu koordynatorowi ratownictwa medycznego wykonującemu zadania wynikających z ustawy oraz krajowemu koordynatorowi ratownictwa medycznego wykonujący zadania o których stanowi ustawa;
2. Dookreślono, iż ZRM powinien przetransportować pacjenta w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego do najbliższego, pod względem czasu dotarcia, szpitalnego oddziału ratunkowego lub do szpitala wskazanego przez dyspozytora medycznego, wojewódzkiego koordynatora ratownictwa medycznego albo krajowego koordynatora ratownictwa medycznego;
3. Przepisy prawa miejscowego dotyczące zasad gospodarowania mieniem należącym do SPZOZ wydane przez jego podmiot tworzący nie znajdują zastosowania w przypadku, gdy zbycie, wydzierżawienie, wynajęcie, oddanie w użytkowanie oraz użyczenie aktywów trwałych następuje na rzecz podmiotu leczniczego, a aktywa te będą używane, w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, w celu zwalczania epidemii;
4. Ubezpieczony zatrudniony w podmiocie leczniczym, w okresie podlegania obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych, o których mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, wynikających z pozostawania w styczności z osobami chorymi z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z zatrudnienia w podmiocie leczniczym oraz w czasie niezdolności do pracy z powodu COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z zatrudnienia w podmiocie leczniczym przysługuje zasiłek chorobowy, którego miesięczny wymiar wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku obliczonej na podstawie przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;
5. W okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddane obowiązkowej kwarantannie, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć w trybie pracy zdalnej pracę określoną w umowie i otrzymywać z tego tytułu wynagrodzenie; co oczywiste w odniesieniu do podmiotów leczniczych będzie to dotyczyć bardziej pracowników administracyjnych;
Kolejnym przepisem, który oczekiwał na wejście w życie była kwestia kontratypu, czyli zwolnienia z ponoszenia odpowiedzialności karnej za przestępstwa kwalifikowane z art. 155 (nieumyślne spowodowanie śmierci), art. 156 § 2 (ciężki uszczerbek na zdrowiu), art. 157 § 3 9średni uszczerbek na zdrowiu) lub art. 160 § 3 (narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia) Kodeksu Karnego, tego, kto w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, udzielając świadczeń zdrowotnych na podstawie ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2020 r. poz. 514, 567, 1291 i 1493), ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz. U. z 2018 r. poz. 2150 oraz z 2020 r. poz. 1291), ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 562, 567, 945 i 1493), ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2020 r. poz. 882 i 2112) albo ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w ramach rozpoznawania lub leczenia COVID-19 i działając w szczególnych okolicznościach, dopuścił się czynu zabronionego, chyba że spowodowany skutek był wynikiem rażącego niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach.
Ogłoszenie tychże zmian w Dzienniku Ustaw niewątpliwie wprowadziło w poruszanych jak wyżej zakresach pewną stabilizację.
Radca prawny Patrycja Aleksandrowicz Okręgowa Izba Radców Prawnych w Kielcach
WAŻNE!
Informujemy, że ubezpieczenia OC dla zawodów medycznych dostępne na portalu Polisa.Med.PL obejmują również sytuacje oddelegowania do udzielania świadczeń zdrowotnych w związku z ogłoszeniem stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.
